UNDERDAMPED SYSTEM - Phantom Pain
„Phantom Pain” to debiut częstochowskiego zespołu Underdamped System (tudzież UDS), składający się z krótkiego intro i ośmiu, nawet długich, utworów w klimacie technicznego death/groove metalu z lekką industrialną okrasą. Bardzo ładnie wydany trzeba przyznać, z rewelacyjną i mroczną okładką autorstwa Michała Loranca i logotypem przypominającym wariację na temat symbolu radioaktywności.
Co do zawartości muzycznej, niniejszy album nie jest bynajmniej wydawnictwem, które relaksuje i zabiera w daleką podróż przez odmęty sielanki i pięknych melodii. Nic z tych rzeczy. To ponad czterdzieści minut spójnego, solidnego niczym monolit metalowego łomotu, który miażdzy, niczym skutecznie wymierzony ciężki młot, pozostawiający trwały uszczerbek na zdrowiu.
Jednakże mimo całej tej mocy, ekspresji i dobrego brzmienia, jakoś nie potrafię się do tego albumu przekonać. Subiektywnie rzecz ujmując, to w zasadzie zawartość płyty daje się poznać w pierwszych kilkunastu minutach, bo przy dłuższym słuchaniu odnieść można wrażenie, że niewiele się zmienia i jest prawie to samo, co na początku albumu, przez co poniekąd robi się nudno. Następujące po sobie utwory są na tyle do siebie podobne, że w moim mniemaniu kolejność ich słuchania wydawać się może dowolna, bez szczególnego zwracania uwagi na tytuły. Brak tu znaczących zwrotów akcji czy klimatu. Brak również karkołomnych zagrywek, czy przesadnie częstych zmian tempa, a kompozycje znajdujące się na niniejszym albumie utrzymane są w średnich i wolnych tempach. Dodatkowo poczucie monotonii potęgowane jest przez wokal, który wydaje się być jednakowy we wszystkich utworach i na dłuższą metę męczący.
Choć „Phantom Pain” technicznie jest bez zarzutu, to przyznam szczerze, że mnie nie porwał i poza kilkoma ciekawymi momentami ciężko mi znaleźć w nim coś na tyle ciekawego i intrygującego, by wysunął się na czoło peletonu podobnie brzmiących płyt. Nie zawiera w sobie też nic odkrywczego i w myślę, że jest trochę zbyt zachowawczy jeżeli chodzi o trzymanie się konwencji gatunku, co nie znaczy, że fanom chociażby Meshuggah ta płyta się nie spodoba.
6/10
Robert Cisło
|
Napisane przez 