1. Duża nieostrożność
2. Za chwilę się uduszę
3. Niebezpieczny mózg
4. Namiętność kochanków
5. Hotel Artemis
6. Jutro
7. Krzywe nogi
8. Mogłem być tobą
9. Nie mogę przestać o tobie myśleć
10. Prywatne piekło
11. Bal nadziei
12. W dżinsach i w swetrze
13. Bezsenne noce
14. Dla ciebie nie istnieję
15. Ona i niestety on
16. Spotkajmy się pod koniec sierpnia
17. Kieszonkowiec Darek
Ostatnie dwa albumy studyjne Komet, „Luminal” oraz „Paso Fino”, zaskoczyły pewnie niejedną osobę. Od zawsze zespół kojarzony był wyłącznie z punkiem i rockabilly, z muzyką surową, minimalistyczną, ale trafiającą prosto w punkt. Na wspomnianych płytach Lesław, lider grupy, poszukiwał nowej drogi, eksperymentował. Wyróżniały się one na tle poprzednich krążków bogactwem aranżacyjnym i muzycznym zróżnicowaniem. Oczywiście nadal było wiadomo, z kim zacz, jednakże zmiany były słyszalne. Postanowiono więc ten etap działalności podsumować płytą koncertową „Bal Nadziei”.
Ktoś mógłby pomyśleć, że nowe utwory na żywo będą wykonywane w skali 1:1, bez żadnych zmian. Nic bardziej mylnego. Zamiast wszelakich ozdobników, trąbek, organów czy smyczków, stawiają na punkrockową prostotę. Wydaje się więc, że to logiczna kontynuacja „Złota Azteków” z 2009 roku, poprzedniej koncertówki, którą również cechował czad i energia bijąca z głośników. Jest tylko gitara, bas i bębny oraz oczywiście charakterystyczny głos Lesława, nie dający się pomylić z żadnym innym.
17 utworów, niecałe 50 minut muzyki – same te liczby dają dobre wyobrażenie, jak zespół podchodzi do występów live. Ma być konkretnie, bez zbędnych dłużyzn, a piosenki powinny bronić się same. I w rzeczywistości tak jest. Pod względem repertuaru postawili na bogatą reprezentację płyt „Luminal” i „Paso Dino”, nie zapomnieli jednak o swoich największych przebojach („Bezsenne noce”, „W dżinsach i w swetrze”, „Krzywe nogi”), sięgnęli również do czasów Partii („Kieszonkowiec Darek”), nie zabrakło ciekawostek („Za chwilę się uduszę” z fajnym, wyrazistym riffem, które nigdy nie ukazało się na żadnym oficjalnym wydawnictwie). Co ważne materiał nie pokrywa się zbytnio ze „Złotem Azteków” i podobnie jak tamto wydawnictwo, „Bal Nadziei” nie jest zapisem jednego występu. Po przesłuchaniu byłem lekko zaskoczony, że utwory pochodzą z różnych koncertów, bo całość brzmi bardzo spójnie. Można tylko bić brawa realizatorom.
Komety w wersji studyjnej i koncertowej to dwa odrębne światy. W obu przypadkach jednak nie zawodzą. A to przecież najważniejsze!
7/10
Szymon Bijak
Napisane przez RA
dnia grudzień 07 2016
2772 czytań ·
Nasza strona wykorzystuje pliki cookies (tzw. ciasteczka). Są one przechowywane w przeglądarce internetowej Czytelnika i są pomocne m.in. do tworzenia statystyk oglądalności strony. Nie zawierają one żadnych danych osobowych ani w żaden sposób nie zmieniają konfiguracji urządzeń, na których zostaną zainstalowane. Nowe regulacje prawne obowiązujące od 23 marca 2013 r. zobowiązują nas do poinformowania Czytelników o tym w wyraźniejszy niż dotąd sposób.
Czytelnik może spowodować, że jego przeglądarka internetowa nie będzie przechowywała cookies, wystarczy zmienić jej ustawienia.
Napisane przez 